Γράφει και σχολιάζει, ο Βασίλης Μαυρόπουλος
Ένας απλός παρατηρητής των εξελίξεων ήμουν το τελευταίο χρονικό διάστημα, διαμόρφωνα άποψη και είπα να την καταθέσω, μιας και η κατάσταση έχει φτάσει πια σε ανεξέλεγκτα επίπεδα. Αναφέρομαι, φυσικά, σ’ όλο αυτό το θέμα, που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες στον ΠΑΟΚ
και την κόντρα, που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στον Γιώργο Δώνη και τον Πάμπλο Γκαρσία, εξαιτίας του ότι ο πρώτος φαίνεται να μην υπολογίζει στις αγωνιστικές υπηρεσίες του δευτέρου.
και την κόντρα, που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στον Γιώργο Δώνη και τον Πάμπλο Γκαρσία, εξαιτίας του ότι ο πρώτος φαίνεται να μην υπολογίζει στις αγωνιστικές υπηρεσίες του δευτέρου.
Και ξεσηκώθηκαν τα ΠΑΟΚια, παίρνοντας το μέρος του Γκαρσία και θλάση κόντρα στη θλάση αυτός και ίωση και κόντρα ίωση και δεν παίζει και στο ντέρμπι με τον Άρη και απειλούν οι οπαδοί του «Δικεφάλου» τον κυρ-Γιώργη: «Κάτω τα χέρια από τη σημαία, ρε». Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, λοιπόν, ακούστε ή μάλλον διαβάστε (μιας και πρόκειται για γραπτό κείμενο)… Πρώτα απ’ όλα, σημαίες στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν, καθώς ο καθένας κοιτάει την τσέπη του και το πώς να είναι αγαπητός σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Δεύτερον, ακόμη και σημαίες να υπήρχαν, σίγουρα ένας Ουρουγουανός δεν θα μπορούσε σε καμιά περίπτωση να αποτελεί μια τέτοια για ελληνική ομάδα. Τρίτον, αποδεικνύεται περίτρανα ότι του οπαδού του αρέσει ο λαϊκισμός. Λαϊκιστής είναι ο «Παυλάρας» και όχι ο Δώνης. ΠΑΟΚτσής το παίζει ο «Παυλάρας» και όχι ο Δώνης. Τον «Παυλάρα» αγαπούν οι ΠΑΟΚτσήδες και όχι τον Δώνη. Τι δεν καταλαβαίνετε;
Και για να μη φανώ ως απλά ένα πνεύμα αντιλογίας, ήρθε η ώρα να εξηγήσω το γιατί συμφωνώ με τον προπονητή του ΠΑΟΚ στην ειδική διαχείριση, που προσπάθησε να κάνει στην περίπτωση Γκαρσία, χρησιμοποιώντας τον 20-30 λεπτά στους αγώνες, που θα τον χρειαζόταν. Οδεύει αισίως στο 36ο έτος της ηλικίας του, πράγμα, που πρακτικά σημαίνει ότι είναι ένας παίκτης… τρίτης ηλικίας. Αυτό, βεβαίως, από μόνο του δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, που το λέει η καρδούλα τους και παίζουν μπάλα μέχρι τα 40. Τέτοια περίπτωση δεν είναι ο βετεράνος χαφ, η αγωνιστική πορεία, του οποίου από την τρίτη σεζόν του Σάντος (χρονιά πρωταθλητισμού για τους «ασπρόμαυρους») και έπειτα, είναι πτωτική. Πέρυσι, ήταν μια μετριότητα πολυτελείας (ξέρω, ξέρω, θα μου φέρετε σαν παράδειγμα το απευθείας κόρνερ, που έβαλε με την Κέρκυρα κι εγώ θα σας απαντήσω ότι τα στημένα χτυπήματα δεν ξεχνιούνται, όσο χρονών κι αν είσαι). Φέτος, αγωνίστηκε στις αρχές ως βασικός και η παρουσία του ήταν αρνητική. Ναι, αρνητική. Ας το χωνέψουμε επιτέλους. Ο ΠΑΟΚ, τελευταία, δεν πηγαίνει καλά, όχι γιατί δεν παίζει ο Γκαρσία, αλλά για πολλούς άλλους παράγοντες.
