Μια ζωή γεμάτη ποδόσφαιρο

Μια ζωή γεμάτη ποδόσφαιρο - Sir Alex Ferguson

Λένε πως οι θρύλοι δεν ξεχνιούνται, δεν πεθαίνουν, δεν σταματούν, δεν εγκαταλείπουν.
Είναι παντού και πάντα, μια ζωή, αιώνια, πώς το λένε;

Υπό αυτή την έννοια, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον δεν έχει σταματήσει, δεν θα σταματήσει το καλοκαίρι, δεν θα σταματήσει ποτέ. Θα είναι πάντα παρών. Στις χαρές, τις λύπες, τα άγχη και τις δυσκολίες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το «Ολντ Τράφορντ» είναι το σπίτι του και εκεί θα κατοικεί. De facto!

Ο «Φέργκι» γεννήθηκε στη Γλασκώβη της Σκωτίας την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, το 1941. Τόσο ανάποδος άνθρωπος ήταν από βρέφος, που ούτε στους γονείς του δεν επέτρεψε να γιορτάσουν όπως θα ήθελαν. Ήθελε από την πρώτη κιόλας μέρα της ζωής του να έχει ο ίδιος τον πλήρη έλεγχο.

Ο Άλεξ Φέργκιουσον (αργότερα κέρδισε τον τίτλο του Σερ) άρχισε την ενεργή απασχόλησή του με το ποδόσφαιρο στην ηλικία των 16 ετών, αγωνιζόμενος ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής στους Κουίνς Παρκ και η σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα ήταν εξαρχής έντονα ερωτική. Παρά το γεγονός ότι ήταν μόλις 18 ετών και είχε κατορθώσει να σκοράρει 20 γκολ σε 31 αγώνες, δεν είχε καλή χημεία με την ομάδα και έτσι, μεταγράφηκε στη Σεντ Τζόνσον, από εκεί στη Ντανφέρμλιν, στους Ρέιντζερς, στη Φόλκερκ (κατόπιν προτροπής της γυναίκας του) και όχι στη Νότιγχαμ Φόρεστ- η οποία έδινε γη και ύδωρ για να τον κάνει δικό της- και από εκεί στην Άιρ Γιουνάιτεντ, όπου ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα, το 1974. Επρόκειτο για έναν δεινό σκόρερ, με 170 τέρματα σε σύνολο 317 εμφανίσεων.

Τα καλύτερα δεν είχαν έρθει για τον Φέργκιουσον, καθώς η επιτυχημένη του πορεία ως επιθετικός έμελλε να είναι ένα απόλυτο τίποτα μπροστά σε αυτό που θα επακολουθούσε. Στα 32 του προσλαμβάνεται ως πρώτος προπονητής της Ιστ Στέρλινγκσαιρ, με μισθό που μόλις και μετά βίας έφτανε τις 40 στερλίνες την εβδομάδα. Εκεί, απέκτησε από την πρώτη κιόλας στιγμή τη φήμη του δύστροπου. Στα μισά του ίδιου έτους, αποφάσισε να πάρει το μεγάλο ρίσκο και να τους αφήσει, προτιμώντας τη Σεντ Μίρεν. Το πρώτο μεγάλο άλμα στην προπονητική του καριέρα είχε μόλις γίνει.

Η Σεντ Μίρεν αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική Κατηγορία της Σκωτίας, όταν την ανέλαβε ο Φέργκιουσον. Μέσα σε τρία χρόνια την ανέβασε στην Premier League και την οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτό που αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας του όλου επιτεύγματος είναι το γεγονός ότι η ομάδα του είχε μέσο όρο ηλικίας τα 19 έτη!!!! (Συγχωρήστε με για τα πολλά θαυμαστικά, αλλά είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να δείξω τον σεβασμό μου προς έναν σπουδαίο Βρετανό.) Και στη Σεντ Μίρεν, όμως, ο ατίθασος Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε τα εξωαγωνιστικά θεματάκια του. Για την ακρίβεια, παραμένει μυστηριώδης μέχρι και σήμερα ο λόγος για τον οποίο απολύθηκε. Λίγο τον ένοιαξε ωστόσο, αφού τα κατορθώματά του δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα και το 1978 προσλήφθηκε από την Αμπερντίν.

Αν η ιστορία γράφεται από τους νικητές και τους τιτλούχους, είναι βέβαιο πως ο Άλεξ Φέργιουσον άρχισε να τη γράφει με χρυσά κεφαλαία γράμματα το 1978. Κάθισε στον πάγκο της σκωτσέζικης ομάδας μέχρι το 1986 και την οδήγησε σε δέκα τίτλους (τρία πρωταθλήματα, τέσσερα κύπελλα Σκωτίας, ένα League Cup, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης κι ένα UEFA Super Cup), εκ των οποίων οι δύο ευρωπαϊκοί (1983), οι πρώτοι και οι τελευταίοι στην ιστορία της ομάδας! Τι να πει κανείς και τι να πρωτοθαυμάσει σ’ έναν σπουδαίο -θα το ξαναπώ, όσο γραφικός κι αν φανώ- Βρετανό;

Η φήμη του αυστηρού και δύστροπου όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε φύγει από πάνω του, όμως κανείς δεν της έδινε σημασία πλέον, γιατί και ο πιο αδαής είχε καταλάβει πως αυτός ήταν ο τρόπος του για να παίρνει από τους ποδοσφαιριστές του το 200% των δυνατοτήτων τους και να χτίζει μεγάλες ομάδες. Αυτή του την ικανότητα ζήλεψαν από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον έκαναν δικό τους το 1986. Ο Φέργκιουσον παρέμενε κάτοικος Μεγάλης Βρετανίας, ωστόσο η μετακόμισή του στην Αγγλία ήταν η απόδειξη ότι οι αξίες δεν χάνονται. Εκεί του δόθηκε και ο τίτλος του Σερ, ως αναγνώριση της σπουδαίας διαχρονικά πορείας του στα ποδοσφαιρικά γήπεδα.

Αν μπω στη διαδικασία να γράψω αναλυτικά για τα χρόνια του Φέργκιουσον στη Μάντσεστερ, θα γράφω μέχρι αύριο και θα καταλήξω να έχω γράψει ελάχιστα πράγματα. Θα αρκεστώ μονάχα στο να απαριθμήσω τους τίτλους που κατέκτησε για λογαριασμό της: Δώδεκα πρωταθλήματα Αγγλίας, πέντε κύπελλα, δύο League Cup, επτά Community Shield, δύο Champions League, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο κι ένα UEFA Super Cup. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πρώτο πρωτάθλημα Αγγλίας το κατέκτησε τη σεζόν 1992-1993, ενώ ως τότε ήταν το… παιδί της φάπας. Η Μάντσεστερ παρά ταύτα τον κράτησε, υπογράφοντας μαζί του συμβόλαιο ζωής. Δεν τον απαξίωσε. Άμπαλοι Άγγλοι, δεν αλλάζουν προπονητή πιο συχνά απ’ ό,τι αλλάζουν εσώρουχα…

Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον ανακοίνωσε ότι το επερχόμενο καλοκαίρι εγκαταλείπει τους πάγκους. Κουράστηκε, είναι, βλέπετε, 71 και ακόμη κι αν θέλει η ψυχή και ακόμη κι αν βάζει κάτω προπονητές πολύ νεώτερους, το πλήρωμα του χρόνου είναι αμείλικτο. Το τελευταίο του παιχνίδι στο «Ολντ Τράφορντ» ήταν αυτό ανάμεσα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Σουόνσι (2-1) στις 12/05/2013, όπου ο μεγάλος κόουτς ήταν βαθύτατα συγκινημένος. Είναι πολλά τα 27 χρόνια στη Μάντσεστερ. Ήταν νιος και γέρασε που λένε…

Αγαπημένη συνήθεια του Φέργκιουσον κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ήταν το μάσημα τσίχλας, εξ’ ου και το παρατσούκλι «τσιχλάκιας», ενώ η ατάκα που θα μείνει στην ιστορία ήταν αυτή που είπε πριν χρόνια για τον διεθνή Ιταλό επιθετικό Φίλιπο Ινζάγκι: «Ο Πίπο Ινζάγκι γεννήθηκε οφσάιντ» (γυναίκες, την καταλάβατε;). Μεγάλε «Φέργκι» θα μας λείψεις. Κι εσύ και οι τσίχλες σου…

*εξαιτίας της συνήθειας του ποδοσφαιριστή να κινείται στο όριο του οφσάιντ, προσπαθώντας να προκαλέσει ζημιά στις αντίπαλες άμυνες

Πηγές: http://luben.tv/abaluben/16621
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%B5%CE%BE_%CE%A6%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%BD
http://en.wikipedia.org/wiki/Alex_Ferguson