Και τελικά, φαίνεται πως το σίριαλ «νέος προπονητής στον ΠΑΟΚ» (οι τελείες απουσιάζουν από το νέο σήμα, οπότε δεν τις βάζω ούτε εγώ στη λέξη ΠΑΟΚ) λήγει, αφού ο Χουμπ Στέφενς θα είναι, εκτός πολύ-πολύ συγκλονιστικού απροόπτου, ο άρχων του αγωνιστικού τμήματος. Ο απόλυτος άρχων.
Πόσες φορές δεν ακούσαμε ότι ο Ιβάν Σαββίδης μίλησε στους ποδοσφαιριστές και τους έτριξε τα δόντια κατά τη διάρκεια των περασμένων -αγχωτικά πετυχημένων- play off; Γιατί; Δικαιοδοσία του ήταν;
Όχι, απλά δεν είχε εμπιστοσύνη στον Γιώργο Γεωργιάδη, όσο και αν έδειχνε η πλέον ενδεδειγμένη λύση εκείνη τη χρονική στιγμή, ήταν σαφές ότι ο μεγαλομέτοχος του Δικεφάλου δεν τον θεωρούσε ικανό να διαχειριστεί επαρκώς τις κρίσεις. Έμπαινε ό,τι ώρα ήθελε στον ιερό, για έναν προπονητή, χώρο των αποδυτηρίων, διότι, εδώ που τα λέμε, ήξερε ότι ο Γ.Χ. δεν είχε τα κότσια να τον διώξει (ίσως γιατί και εκείνος δεν είχε αυτοπεποίθηση).
Βεβαίως, θα χρειαστεί χρόνο. Ατυχίες θα έρθουν. Μην περιμένει κανείς μία καινούρια ομάδα με φιλοσοφία (επιτέλους, ο τελευταίος προπονητής που είχε ξεκάθαρη φιλοσοφία στην ομάδα ήταν ο Φερνάντο Σάντος) να πάει τρένο για 34 αγωνιστικές στη Superleague, να μπει και στους ομίλους του Champions League και να περάσει και στην επόμενη φάση. Το βασικό είναι άλλο. Η αρχή, αν και καθυστερημένα, έγινε σωστά. Ο Ιβάν ήθελε τον Στέφενς εδώ και αρκετό καιρό. Τον διεκδίκησε με νύχια και με δόντια και απέσπασε τη συμφωνία του.
Έγραψε ... ο Βασίλης Μαυρόπουλος:
