Με 10 τίτλους σε 12 τελικούς 13 συνολικών τουρνουά τένις, ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τραβήξει την προσοχή και τα βλέμματα πάνω του.
Πόσω δε μάλλον, όταν αυτός ο κάποιος δεν είναι ο x άσχετος αντισφαιριστής που εμφανίζεται ως πυροτέχνημα, αλλά ο Ράφαελ Ναδάλ.
Ένας τενίστας που έμεινε πέρυσι για οχτώ ολόκληρους μήνες εκτός court, λόγω ενός έτσι κι αλλιώς χρόνιου προβλήματος τενοντίτιδας στο αριστερό γόνατο, και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που λανθασμένα, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, πίστευαν ότι ο «Ράφα», που όλοι έχουμε θαυμάσει πολλάκις, δεν θα επέστρεφε.
Μόνο στο χορτάρι δεν κέρδισε τίτλο φέτος το Νο2 (Νο5 στην αρχή της χρονιάς) της γενικής βαθμολογίας, αφού η κατάρα του Wimbledon αποδείχθηκε αξόρκιστη. Κατά τα άλλα, έφτασε σε… δάγκωμα κούπας σε 10 (δύο Grand Slam) από τους 12 τελικούς των 13 διοργανώσεων στις οποίες συμμετείχε, απαντώντας εμπράκτως στο ερώτημα αναφορικά με το αν μπορεί. Μπορεί! Και το απέδειξε σε καλό χρονικό σημείο για το άθλημα.
Μ’ έναν Ρότζερ Φέντερερ, μετά από μία πολύ καλή χρονιά πέρυσι, δυστυχώς να παραπαίει, προκαλώντας αμφιβολίες για το αν στα 32 του τον βαστούν ακόμη τα πόδια του και μ’ έναν Άντι Μάρεϊ να είναι ή του ύψους ή του βάθους -συνήθως του βάθους- και να μπορεί να πραγματοποιεί καλές εμφανίσεις και να κερδίζει σχεδόν μόνο στην έδρα του (Wimbledon), κυρίαρχος θα ήταν ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Μόνος. Χωρίς αντίπαλο. Θα διεύρυνε συνεχώς τη διαφορά και -ίσως το πάω μακριά- το άθλημα θα έχανε το ενδιαφέρον του. Αυτό απετράπη. Ο Ναδάλ είναι εδώ και έτοιμος για νέα μεγάλα πράγματα, αν βεβαίως παραμείνει υγιής.
Μ’ έναν Ρότζερ Φέντερερ, μετά από μία πολύ καλή χρονιά πέρυσι, δυστυχώς να παραπαίει, προκαλώντας αμφιβολίες για το αν στα 32 του τον βαστούν ακόμη τα πόδια του και μ’ έναν Άντι Μάρεϊ να είναι ή του ύψους ή του βάθους -συνήθως του βάθους- και να μπορεί να πραγματοποιεί καλές εμφανίσεις και να κερδίζει σχεδόν μόνο στην έδρα του (Wimbledon), κυρίαρχος θα ήταν ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Μόνος. Χωρίς αντίπαλο. Θα διεύρυνε συνεχώς τη διαφορά και -ίσως το πάω μακριά- το άθλημα θα έχανε το ενδιαφέρον του. Αυτό απετράπη. Ο Ναδάλ είναι εδώ και έτοιμος για νέα μεγάλα πράγματα, αν βεβαίως παραμείνει υγιής.
Δεν πτοούμαστε! Έχουμε -ακόμη τουλάχιστον- Ναδάλ και Τζόκοβιτς και όλο και κάποιος από τους Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο, Στάνισλας Βαβρίνκα, Νταβίντ Φερέρ και Τζο Τσονγκά θα κάνει, ο καθένας για λογαριασμό του και με βάση τα δεδομένα του, μερικά καλά ματς και τουρνουά. Το αποκορύφωμα φυσικά και αυτό που όλοι θα περιμένουμε εναγωνίως θα είναι το rivalry ανάμεσα στους δύο, αυτή τη στιγμή, κορυφαίους της γενικής κατάταξης!
Έγραψε ... ο Βασίλης Μαυρόπουλος:
