Με την πρόκρισή του στα ημιτελικά του ΑΤΡ World Tour Finals του Λονδίνου, ο Ράφαελ Ναδάλ ολοκλήρωσε κάτι που τον περασμένο Φλεβάρη, όταν δηλαδή επέστρεφε στα court, μετά από τον εννιάμηνο τραυματισμό του στο αριστερό γόνατο, φάνταζε ασύλληπτο!
||
Βασίλης Μαυρόπουλος ||
Βέβαια, εδώ που τα λέμε, όταν μιλάμε για τον Ναδάλ, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, όσο μεγάλη δυσκολία κι αν ενέχει στο ξεκίνημά του.
Σε πολλούς δεν αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται. Έχει κατηγορηθεί πολλάκις για το αμυντικό στυλ παιχνιδιού που επιλέγει και το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του, η ταχύτητά του δηλαδή, αποτελεί προϊόν θαυμασμού από τους οπαδούς του, αλλά και, κακώς εννοούμενης, ζήλιας από τους αντιπάλους του, οι οποίοι ακόμη δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι ο Ισπανός επέστρεψε και είναι πιο δυνατός από ποτέ.
Ένα λογικό ντε-φορμάρισμα, είναι η αλήθεια, φαίνεται στα τελευταία τουρνουά, όπου μοιάζει κλαταρισμένος και άδειος από δυνάμεις, ωστόσο η εκπληκτική του πορεία μέχρι και το US Open αποδείχθηκε αρκετή για να τον επαναφέρει, αφενός μεν στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης, αφετέρου δε στις συνειδήσεις των υγιώς σκεπτόμενων φίλων της αντισφαίρισης. Αυτών που καταλαβαίνουν ότι τένις δεν σημαίνει μόνο επιθετικότητα, σαν αυτή που δίδασκε όλα τα προηγούμενα χρόνια ο Ρότζερ Φέντερερ και την αφομοίωσε καλά ο συμπατριώτης του Στάνισλας Βαβρίνκα. Ότι τένις, σε τελική ανάλυση, δεν σημαίνει μόνο δυνατά winner και passing shot σαν αυτά που κάνει ο Νόβακ Τζόκοβιτς. Τένις σημαίνει επίσης ταχύτητα, απίστευτες άμυνες και καλή φυσική κατάσταση.
Δεν θα συνεχίσω το ακατάπαυστο λογύδριο υπέρ του 27χρονου πρωταθλητή, διότι καταλαβαίνω πως θα γίνω κουραστικός. Θα πω μόνο ότι πλέον αναμένω την αντίδραση του Νόβακ Τζόκοβιτς. Να βγει στη φόρα ο πληγωμένος του εγωισμός για την απώλεια της κορυφής. Ευελπιστώ να δω μεγάλες μάχες ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο και θέλω πολύ κι έναν Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο ανταγωνιστικό, όσο φέτος και ακόμη περισσότερο. Από τον Άντι Μάρεϊ έχω ξαναπεί πως δεν περιμένω κάτι ιδιαίτερο. Όσο για τον Φέντερερ; Δεν μιλώ, θα καταντήσω γραφικός…
Τα σέβη μου και υγιαίνετε!
Έγραψε ... ο Βασίλης Μαυρόπουλος:
