Έχω τονίσει πολλάκις πως ο ΠΑΟΚ δεν είναι οργανωμένος σε αγωνιστικό, που απορρέει από το διοικητικό, επίπεδο και πως αυτό αποτελεί ένα από τα προβλήματα που δεν έχει κατορθώσει να λύσει εδώ και ενάμιση χρόνο ο Ιβάν Σαββίδης.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε περιπτώσεις, όπως αυτή του Γιώργου Τζαβέλλα το περασμένο καλοκαίρι, με τον ποδοσφαιριστή να έρχεται στη Θεσσαλονίκη για τα… τυπικά, να μην τα βρίσκει εντέλει στο οικονομικό και να φεύγει (ευτυχώς, προήδρευσε η λογική και επήλθε συμφωνία· ευτυχώς, γιατί ο Τζαβέλλας είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής). Μετά ήρθε το θέμα Κάτσε, αργότερα το θέμα Χακόμπο. Σε κανένα απ’ όλα αυτά, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ δεν πήρε επίσημη θέση. Έμοιαζε σαν κανένας να μην ήθελε επάνω του την ευθύνη της απόφασης.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει άλλωστε περιπτώσεις, όπως αυτή του Γιώργου Τζαβέλλα το περασμένο καλοκαίρι, με τον ποδοσφαιριστή να έρχεται στη Θεσσαλονίκη για τα… τυπικά, να μην τα βρίσκει εντέλει στο οικονομικό και να φεύγει (ευτυχώς, προήδρευσε η λογική και επήλθε συμφωνία· ευτυχώς, γιατί ο Τζαβέλλας είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής). Μετά ήρθε το θέμα Κάτσε, αργότερα το θέμα Χακόμπο. Σε κανένα απ’ όλα αυτά, η ΠΑΕ ΠΑΟΚ δεν πήρε επίσημη θέση. Έμοιαζε σαν κανένας να μην ήθελε επάνω του την ευθύνη της απόφασης.
Και κάπως έτσι έφτασε ο Γενάρης και οι Ιβαν Σαββίδης, Ζήσης Βρύζας, Γκερμάν Τσιστιακόφ, Γιώργος Γεωργιάδης και φυσικά Χουμπ Στέφενς καλούνταν να διαλέξουν ποιους θα φέρουν ως μεταγραφικά αποκτήματα στην Τούμπα. Το μεγάλο στοίχημα που έπρεπε να κερδίσουν όλοι αυτοί (πέντε άτομα, πολλοί δεν είναι αλήθεια;) ήταν να αποκτήσουν κοινό δρόμο πλεύσης και οι παίκτες-στόχοι να έχουν τη θετική εισήγηση όλων. Πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό χωρίς σαφή καταμερισμό καθηκόντων;
Και όμως δείχνει να συμβαίνει! Τέσσερις πολύ ισχυρές προσωπικότητες (Σαββίδης, Βρύζας, Τσιστιακόφ, Στέφενς), αλλά και μία εκκολαπτόμενη ισχυρή (Γεωργιάδης) τα βρίσκουν, χωρίς κανείς μας να ξέρει ποιος κάνει τι, ίσως και γιατί κάνει διαφορετικά πράγματα ο καθένας κάθε φορά και ανά περίπτωση. Πάντως, κοινή τους επιλογή ήταν ο Φόσεν, κοινή τους επιλογή ήταν ο Ενόχ, κοινή τους επιλογή ήταν ο Μαντούρο που εντέλει αποκτήθηκε. Εντάξει, προφανώς ένας -άντε δύο- ρίχνει κάθε φορά την ιδέα για κάποιον ποδοσφαιριστή. Οι άλλοι όμως πρέπει να την αποδεχτούν. Και έτσι συμβαίνει. Και όταν δεν συμβαίνει, ο ΠΑΟΚ δεν προχωράει τις εκάστοτε περιπτώσεις.
Νομίζω ότι ο συνδετικός κρίκος για τα πρώτα αυτά σημάδια οργάνωσης είναι ο Χουμπ Στέφενς. Έτσι κι αλλιώς, χωρίς τη δική του έγκριση, παίκτης δεν αποκτάται. Πρόκειται για ένα στοιχείο, από τα πολλά ως τώρα, που μου δείχνει ότι ο Ολλανδός έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη του Ιβάν και πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα για να μην βρίσκεται και του χρόνου στην Τούμπα. Αισιόδοξο!
Ο ΠΑΟΚ, πέρα από το υπόλοιπο της φετινής σεζόν, κοιτάει και το μέλλον. Εξίσου αισιόδοξο! Πώς αλλιώς να μεταφράσω το ότι έσπευσε να κλείσει τον Μάρτενς για το καλοκαίρι; Αν τον πάρει βεβαίως από τώρα, ακόμη καλύτερα. Αλλά ας έρθει, και ας έρθει το καλοκαίρι. Ξέρουμε ήδη εξάλλου ότι η μεταγραφή έχει γίνει και δεν πρόκειται να χαλάσει.
Ο ΠΑΟΚ, πέρα από το υπόλοιπο της φετινής σεζόν, κοιτάει και το μέλλον. Εξίσου αισιόδοξο! Πώς αλλιώς να μεταφράσω το ότι έσπευσε να κλείσει τον Μάρτενς για το καλοκαίρι; Αν τον πάρει βεβαίως από τώρα, ακόμη καλύτερα. Αλλά ας έρθει, και ας έρθει το καλοκαίρι. Ξέρουμε ήδη εξάλλου ότι η μεταγραφή έχει γίνει και δεν πρόκειται να χαλάσει.
Σαν κάτι να αλλάζει στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν στην ομάδα του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ. Το μόνο που μένει είναι να φανεί αν αυτή η σύμπνοια θα αποτυπωθεί και σε άλλους τομείς, θέματα ή προβλήματα της ομάδας ή αν αποτελεί απλώς στιγμιαίο πυροτέχνημα για χάρη της μεταγραφικής περιόδου…
Πάντα με… άδεια αθλοφορίας, τα σέβη μου και υγιαίνετε!
Έγραψε πάλι ... ο Βασίλης Μαυρόπουλος: